| 'Goedemorgen Elli, hoe gaat het met je?' |
|
| ‘Al drie jaar de inspirator van YOIN. Nou, en dat doe je goed! Ik denk dat je inmiddels wel een boek kunt schrijven over de afgelopen drie jaar en dat het ook nog es een bestseller kan worden.. haha. |
|
| Grijzer en wijzer |
Via deze weg wil ik je namens ‘mijn jongeren’ en mezelf bedanken voor alles wat je voor ons betekend hebt. Thanks! Ik ben inmiddels ook drie jaar verder. Met vele ups en enkele downs. Ik word ook met de dag grijzer en wijzer.
De laatste tijd hebben we in ons zelfsturend team wel het een en ander moeten overwinnen, maar we zijn zeker op de goede weg. Het blijft altijd een kunst om goed en effectief samen te kunnen werken, en daarbij ook jezelf te kunnen en mogen zijn.
Waar ik soms te kort in schiet is het reageren op de vele mails en de Yoin-app. Mails en apps van jou over onze statushouders, nieuwe plaatsingen, leegstand, open dag Boost, graag langs willen komen in het team, overstap ICT, netwerkbijeenkomsten, enzovoort. Ik lees ze wel allemaal natuurlijk! Vaak niet op de dag zelf, maar ik plan dan zo’n leesmoment in.
Ik wil wel met een paar meiden naar de opening van BOOST gaan. Met dit soort dingen ben ik meestal wel van de partij. Ik vind het belangrijk dat we ‘ons gezicht’ laten zien. Het is nog wel de vraag of ik de meiden hier enthousiast voor krijg. De bodem van mijn trukendoos is inmiddels al wel in zicht… |
|
| ‘AErnhemse Meisjes’ |
Verder maak ik hier genoeg mee met de ‘AErnhemse Meisjes’ (de A van Arnhem en de E van Eritrea) Heb er nu drie ‘thuis’. Op de momenten dat ik er ben, zie en merk ik dat er stapjes gezet worden op alle gebied. Het schoolverzuim blijft wel een dingetje. De argumenten om niet te gaan zijn vaak wel verrassend! Ik zou er zelf niet op komen.
Ik heb nog contact met de eerste lichting meiden waarvan er inmiddels twee getrouwd zijn, één van hen vijf maanden zwanger is en beide meisjes herenigd zijn met familie. Een ander uit die eerste lichting heeft nu een zoontje van een half jaar (door mij Jantje genoemd), waar ik nog es kom en zelfs al eens opgepast heb! Zij heeft een tijdelijke onderbreking van haar studie Zorg en Welzijn en woont bij haar vader. Haar moeder en zusjes hopen zeer binnenkort met hen in Nederland herenigd te worden.
Weer een ander is nog lekker vrijgezel, met Entree zorg en welzijn begonnen en werkt bij een restaurantje. Eindelijk haar beugeltje heeft, dat toch vergoed wordt na het stalken en mailen van de zorgverzekering door de wijkcoach en mijzelf... haha. Zij heeft nog wel enige ondersteuning van mij. Maar wel verdriet over familie, voorlopig geen hereniging.
Andere AErnhemse Meisjes zijn ook aan het werk en druk met inburgering.
Die ene, je kent haar inmiddels, doet het goed. Zorg en Welzijn, stage aan het lopen, prachtige kamer, einde begeleiding inmiddels. Werkt in het centrum bij een restaurant. Ik heb nog af en toe contact met haar. Blijft wat op haar zelf. Hereniging loopt.
Een ander, herenigd met moeder. Zeer blij en gelukkig samen, altijd samen. Ik kom ze af en toe op de markt tegen. Verder weinig contact. Inburgering
En weer een ander, nog op ISK en op kamers. Inmiddels een zeer zelfstandige meid. Nog even ondersteuning van mij. Ze was echt alleen, geen hereniging, zonder enige familie, maar een wonder kwam voorbij! Ze vond tijdens het bruiloftsfeest van een ex-YOIN’er haar neef terug! Hij was de bruidegom! Haar tante bleek ook nog in de buurt te wonen, dit wist ze niet! Je kunt je voorstellen wat een blijdschap! |
|
| En de jongens |
Ook zijn er een aantal jongens voorbij gekomen. Als ik hierop terug kijk, zie ik de goede en fijne dingen, zelfs uiteindelijk voor die ene jongen die er zo verschrikkelijk doorheen zat, zoveel verdriet en angst had, blowde, psychotisch was en bij Pro Persona liep. Dat vroeg veel extra zorg voor ons team destijds. Hij heeft toch zijn studie weer op kunnen pakken en is nu fijn met zijn familie herenigd. Anderen zijn druk met Entree, VAVO, combitraject, hereniging.
Dan de 18-plussers op kamers nog. Ze willen allemaal verder, meedoen, gezien worden en hebben af en toe nog een steuntje in de rug nodig. Altijd (oké, meestal dan) dankbaar. Er ontstaat gewoon ook een vertrouwensband.
Ik heb er goede en fijne herinneringen aan. Ik hou wel van die 18-plussers!
Zo, ik ga nu maar es verder, gisteren een nieuwe jongen verwelkomd. Samen op zoek naar een fiets, kleine sightseeing en de regeldingetjes die er bij horen.., daarna overleg.
Fijne dag!’ |
|
|
